Vandaag rijden we richting Bago. Het verkeer gaat vlot. In Myanmar rijd je sinds een paar decennia rechts. Maar oude gewoontes zijn niet zomaar uit te roeien. Op de autoweg rijdt het trage verkeer op de linkerrijstrook en wordt rechts ingehaald. De meeste wagens hebben ook het stuur rechts.

We passeren opvallend veel kazernes, het leger is machtig en groot en wordt ingezet tegen binnenlandse ‘vijanden’. Onderdrukte minderheidsgroepen plegen verzet, maar ook de gewone Myanmarees voelt de last van de militairen die zoveel mogelijk de economische baten afromen voor eigen gebruik.

We stoppen bij een militaire begraafplaats van het Gemenebest. Hier liggen meer dan 6000 soldaten die sneuvelden in Birma: Britten, Australiërs, Birmanen, Indiërs en ook enkele Nederlanders. Bij sommige grafstenen staat een houten kruisje met de rode klaproos. Op een boog staan de namen gehouwen van de vermiste en gecremeerde slachtoffers.

Op de middag komen we in het klooster van Kha Kat Wain Kyaung. In plaats van te bedelen voor hun onderhoud laten de monniken bezoekers en toeristen toe in hun klooster en leven ze van de meegebrachte giften en voedingswaar.

Dan gaat het naar de Gouden Rots in Kyaikthyo. Met vrachtwagens worden we langs smalle bergweg naar boven gebracht. Een volledig met bladgoud bedekte rots met daarbovenop een pagode, staat op de rand van een plateau en blijft op wonderbaarlijke wijze hangen. Voor de Myanmarezen is dit een belangrijk bedevaartsoord. Vrouwen mogen de rots niet benaderen: volgens een legende begon het onbedaarlijk te regenen toen twee dames te dicht bij kwamen. Daardoor spoelde het dorp in de vallei volledig weg. Geen risico’s meer nemen dus. Maar ooit komt de rots naar beneden, zelfs zonder de nefaste invloed van het zwakke geslacht.

Of het aan de dames in het gezelschap ligt of niet, maar plotseling overvalt ons een plensbui van je welste. En over de gladde trappen gaat het weer naar beneden tot aan de parkeerplaats van de vrachtwagens.

Deze nacht logeren we in een lodge met spectaculair uitzicht op de bergen en een zwembad. Maar het is hier al donker om 18u00, zodat we beide geneugtes aan ons moeten laten voorbijgaan.

De volgende morgen mogen we uitslapen, we vertrekken pas om negen uur en hebben alle tijd om te ontbijten. En dat kan altijd uitgebreid: toast, ei, confituur, rijst met groenten, noedels, fruit, koffie en thee. Aan niets ontbreekt het ons.

En dan gaan we weer op stap. Vandaag is het rustig, met eerst een lokale markt en dan wat rondstruinen aan een tempel waar een groep jonge monnikjes op bezoek is. Ze willen gewillig op de foto en willen weten waar we vandaan komen. Blijkbaar zijn wij een even grote bezienswaardigheid voor hen als zij voor ons. Jonge monniken zijn hier overigens niet ongewoon: sommige jongens gaan voor een paar maanden het klooster in, anderen tot 16 jaar. Een klein aantal kiest dan voor het monnikenbestaan. De monniken worden zeer gerespecteerd en leven van wat ze bij elkaar bedelen. Ze nodigen je uit om voedsel of geld te deponeren in hun pot en wachten gelaten tot je iets geeft of ze wandelen stuurt. Hun reactie is in beide gevallen hetzelfde: ze laten niets blijken.

In de late namiddag komen we aan in de Shwemawdaw-pagode. De avondzon kleurt de gouden stoepa’s in een betoverend licht. We genieten van het schouwspel en van de zalige rust op het plein. Hier ook bedevaarders die de kleine Boeddha’s ritueel wassen.

Ons laatste bezoek van de dag brengen we aan de liggende Boeddha van Shwethalyaung, een 55 meter lang beeld met een gelukzalige uitdrukking. Zijn voetzolen zijn versierd met mozaïeken en spiegeltjes. Boeddhisten zijn niet vies van kitsch. Op de muren staan afbeeldingen in naïeve stijl, die een aandoenlijk verhaal vertellen van de boze koning en de goede prinses. Een prins wordt verliefd op een boeddhistisch meisje en huwt haar. Tegen de zin van de boze koning blijft zij iedere avond bidden tot Boeddha. De koning wil haar doden, maar met de hulp van haar god kan zij het beeld van de foute god, die de boze koning aanbidt, vernietigen. Uiteraard bekeert de geschrokken koning zich tot het ‘ware’ geloof. Dit verhaal kon evengoed uit de christelijke mythologie komen.

De avond valt snel, we zitten immers dicht bij de evenaar. Tijd voor culinaire evenementen en een rustige nacht in Bago.