Eindelijk is het zover, we vertrekken naar Myanmar, voorheen gekend als Birma, tot 1948 een Britse kolonie. Een controversieel land, dat na de onafhankelijkheid vrijwel onmiddellijk in de anarchie terechtkwam. De democratisch verkozen leider en bewerkstelliger van de onafhankelijkheid Aung San werd vermoord, maar zijn partij, de Liga, kon het land blijven besturen. Maar allerhande opstandige bewegingen maakten het land onstabiel en de Liga moest de hulp inroepen van het leger. In 1962 zetten de militairen de regering aan de kant, de ministers werden gearresteerd en het parlement ontbonden. De staatsgreep was een feit en het land werd een dictatuur onder generaal Ne Win. De meeste ondernemingen werden genationaliseerd, de economie stortte in en het land geraakte volledig geïsoleerd.

Vanaf 1974 groeide het verzet tegen het regime en de desastreuze economische politiek. Maar de repressie was hard. Op 8 augustus 1988 - de dag van de vier achten - werd bij een demonstratie van studenten, arbeiders en monniken het vuur geopend. Er vielen honderden doden. De militairen pleegden een nieuwe staatsgreep om hun macht te versterken. In de eerste dagen na de coup vielen meer dan 1000 doden. De oppositie had zich ondertussen verenigd onder leiding van Aung San Suu Kyi, de dochter van de eerste politieke leider van het land. Haar partij haalde bij de verkiezingen van 1990 ongeveer 80 % van de stemmen, niettegenstaande zij in 1989 onder huisarrest was geplaatst. De militairen verklaarden de verkiezingen ongeldig en Myanmar ging terug naar af.

Het land bleef chaotisch door corruptie en uitbuiting van de militairen, het gewapende verzet van minderheidsgroepen en de tegenwerking van studenten en monniken. Dank zij Chinese steun kon het regime overeind blijven.

In 2011 werd de militaire junta pro forma vervangen door een burgerregering, maar het leger bleef aan de macht via frauduleuze verkiezingen waarbij de meerderheid van de zetels naar ex-militairen ging. Als teken van goodwill verkreeg Aung San Suu Kyi haar vrijheid.

Ondertussen hebben de interne tegenstellingen weer de kop opgestoken, nu vooral vanuit godsdienstige hoek. Bij de gewelddadige confrontatie tussen boeddhisten en de islamitische Rohingya vielen honderden doden en meer dan 100 000 Rohingya’s zijn ontheemd. Aung San Suu Kyi blijft opvallend stil...

En dit land gaan we bezoeken. Is dit economische steun betuigen aan de militaire dictatuur? Of hebben de bewoners baat bij de aanwezigheid van westerse toeristen, die toch maar vervelende pottenkijkers zijn die mistoestanden en schendingen van de mensenrechten kunnen aanklagen? We hopen vooral het laatste. Bovendien zou het wegblijven van bezoekers een klap betekenen voor de lokale economie.

Ons vliegtuig staat startensklaar. Met Emirates vliegen we via Dubai en 15 uur later landen we in Yangoon, de oude hoofdstad van Myanmar, een land bezaaid met duizenden tempels en met een bevolking voor wIe het dagelijks leven doordrongen is van het boeddhisme. Een andere wereld wacht op ons.