Mandalay is de tweede stad van het land en was tot de komst van de Britten in 1886 de hoofdstad. Slechts kortstondig, want pas in 1861 was de stad de zetel van koning Mindon geworden. De koningen hadden toen de gewoonte een nieuwe hoofdstad te kiezen, als de oude te klein werd. Tussen 1315 en 1886 waren er acht hoofdsteden, alle in de regio Mandalay. Wegens de nabijheid van de grens zijn veel Chinezen zich hier komen vestigen en er is ook een belangrijke Indische wijk.

Mandalay heeft veel van zijn glans verloren: tijdens de Tweede Wereldoorlog is een groot deel van de stad verwoest en daarna heropgebouwd in schaakbordpatroon. De straten zijn genummerd, zoals in de grote Amerikaanse steden. De stad blijft toch de culturele en godsdienstige hoofdstad van het land, er zijn meer dan 700 pagoden en er verblijven 20 000 monniken.

Voor onze eerste dag in de stad en de omgeving, huurde Mioe een passagierstruck in, waar we net allemaal in kunnen. Niet het comfort van een bus maar hij past wel beter in het straatbeeld, je kan overal door en je hebt beter contact met de plaatselijke bevolking: iedereen vindt het raar dat blanke toeristen zich laten vervoeren in een truck en er wordt gelachen en gezwaaid.

Eerste stop is Mandalay Hill voor een zicht over de stad en een bezoek aan de Sutaungpy pagode. Ze is volledig bekleed met spiegeltjes. Voor ons kitsch, maar voor de Boeddhisten is de spiegel het instrument voor reflectie over het eigen gedrag en past hij zo in hun levensfilosofie. In iedere pagode of tempel moeten de schoenen uit, dit heeft niets met netheid te maken maar met besef van de eigen nietigheid: zonder schoeisel worden we geboren, zonder schoeisel maken we de stap naar het volgende leven.

Rond de gouden stoepa van de Kuthadow pagode staat het grootste boek ter wereld: 729 opstaande stenen tabletten staan elk in een witte stoepa.ze vormen samen de volledige inhoud van de Tripitaka, de verzamelde Boeddhistische leer. Een pagode is altijd omgeven met marktkraampjes, waar niet alleen offergaven zoals wierook of bloemen worden verkocht, maar ook textiel, voeding en souvenirs. Je kan er ook thanaka laten aanbrengen. Dit is de typische huidcrème die de Myanmarezen uitsmeren op het aangezicht als bescherming tegen de zon. Het bestaat uit fijngewreven boomschors vermengd met water en het heeft een okergele kleur. Sommige dames brengen in de thanaka figuren aan om nog mooier te lijken dan ze al zijn. Myanmarese jonge vrouwen zijn doorgaans mooi, slank en bevallig gekleed. En als je ze aanspreekt, komt er altijd een vriendelijke glimlach op hun gelaat.

Maar terug naar het toeristische werk, op naar het Shwenandaw Kyaung klooster. Het is volledig in teakhout opgetrokken en beroemd voor de mooie beeldjes in de muurpanelen. Oorspronkelijk was het koninklijk paleis, en het is verschillende keren verhuisd telkens de hoofdstad van plaats veranderde. De laatste koning heeft het weer eens afgebroken, verhuisd naar zijn huidige plek en aan de monniken gegeven.

Na nog een een pagode die pronkt met de resten van een nekwervel van de Boeddha, is het tijd voor lichtere kost. We rijden naar de rivier en nemen de boot naar Mingun. Hier begon in 1790 de constructie van wat de grootste stoepa ter wereld moest worden. De koning zette 20 000 slaven in om een bouwwerk van 150 m hoog te maken. Na 50 m was de schatkist leeg en werd de bouw stopgezet. Wat rest is waarschijnlijk de grootste stapel bakstenen ter wereld. Door aardbevingen werd het monument fel beschadigd, maar het blijft een indrukwekkende ruïne. Mingun heeft nog een ander record: het bezit de grootste intacte klok ter wereld. En verder staat er nog een andere pagode, de Hsinbyume, een helderwit bouwwerk, met golvende muren tussen de terrassen en mooie beelden van nats, de boeddhistische engelen. Het is een juweel dat ligt te pronken in de zon.

Als we terug aanleggen in Mandalay is het reeds donker. Het was een drukke maar mooie dag. Vanavond eten we Chinees, gelakte eend. Het aanbod van restaurants in Myanmar is uitstekend. In iedere stad vind je de Birmaanse, Thaise en Chinese keuken. En onzehotelbar brouwt cocktails, weliswaar van dubieuze kwaliteit en schenkt superkleine whisky’s. Maar het gezelschap is top.

Morgen om 7u30 zijn we terug paraat voor een extra dag pagodes.